Η Λίμνη των Αγίων Αποστόλων όπου ο Κύριος κάλεσε τους πρώτους μαθητές! Η Λίμνη όπου οι αλιείς ψαριών μετατράπηκαν σε αλιείς ανθρώπων!

                                                                                          (https://yiorgosthalassis.blogspot.com)

"Όποιος μιλά για τον αλλον χωρίς να πονά, χωρίς να αγαπά, χωρίς η καρδιά του να νιώθει γλυκασμό, γιαυτόν, οταν αποκαλύπτει με φθόνο πόσο κακός είναι ο αλλος και πόσο ψεύδεται, ο άνθρωπος αυτός ζεί μέσα στα τείχη του εγωισμού του.Είναι δυστυχέστατος, αποτυχημένος.Δεν έχει την ελάχιστη πληροφορία μέσα του οτι υπάρχει Θεός.Αν είχε θα ήξερε πως ο Θεός είναι ο πλησίον και δεν θα ηταν δυνατόν να ατιμάσει το Θεό στο πρόσωπο του αδερφού του."

                                              ~ Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

                                                             

     Συχνά κουραζόμαστε. Η απόγνωση μας κυριεύει. Τότε βλέπουμε τους εαυτούς μας έτοιμους να πέσουν...

  Και ξαφνικά, Εκείνος, όλως απροσδόκητα, εμφανίζεται και μας αγκαλιάζει με αγάπη... Ο Θεός είναι εκπληκτικά παράδοξος»!...

                               ~ Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Η ακόλουθη διδακτική παραβολή ανήκει στον αββά Ιωάννη τον Κολοβό:

Σε κάποια πόλη ζούσε μια όμορφη πόρνη, που είχε πολλούς φίλους. Πηγαίνει, λοιπόν, σ’ αυτήν ένας άρχοντας και της λέει: “Δώσ’ μου το λόγο σου ότι θ’ αφήσεις την αμαρτωλή ζωή, και σε παίρνω γυναίκα μου”, Εκείνη συμφώνησε, και ο άρχοντας την πήρε στο σπίτι του. Οι φίλοι της άρχισαν να την αναζητούν. Όταν έμαθαν πού ήταν, είπαν μεταξύ τους: “Πρέπει να την ξαναφέρουμε κοντά μας. Αν όμως, εμφανιστούμε στο σπίτι, ο άρχοντας θα μας δει και θα μας κάνει κακό. Ας πάμε, λοιπόν, πίσω από το σπίτι και ας της σφυρίξουμε συνθηματικά. Αυτή θα καταλάβει πως είμαστε εμείς και θα κατέβει. Έτσι κανείς δεν θα μπορεί να μας κατηγορήσει”. Πραγματικά, η γυναίκα άκουσε το σφύριγμα και κατάλαβε ποιοι ήταν. Αμέσως, όμως, βούλωσε τ’ αυτιά της και όρμησε στον εσωτερικό κοιτώνα, κλείνοντας πίσω της τις πόρτες. Η πόρνη συμβολίζει την ψυχή. Οι φίλοι της είναι τα πάθη και οι άνθρωποι. Ο άρχοντας είναι ο Χριστός. Ο εσωτερικός κοιτώνας είναι η αιώνια κατοικία της ψυχής. Αυτοί που σφυρίζουν στην ψυχή είναι οι πονηροί δαίμονες. Και τα σφυρίγματα είναι οι παρορμήσεις των εμπαθών λογισμών, συναισθημάτων και επιθυμιών. Μα η ψυχή τους ξεφεύγει, καταφεύγοντας πάντα στον Κύριο».

Να θυμάσαι αυτή την ιστορία και να ενεργείς σύμφωνα μ’ όσα αλληγορικά σε διδάσκει. Θα δεις πόσο γρήγορα θ’ αποκαθίσταται έτσι μέσα σου η ειρήνη, όταν διαταράσσεται από την εμφάνιση των παθών. Η χάρη του Θεού να είναι μαζί σου!

∽ Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ γράμματα σε μια ψυχή, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ